Zamek w Egerze jest bardzo ważnym historycznym monumentem: to tutaj w 1552 roku kapitan István Dobó pobił na głowę trzydziestokrotnie liczebniejsze wojsko sułtana pod dowództwem wezyra Achmeda.
Król Węgier św. Stefan w Egerze ustanowił jedno z dziesięciu biskupstw. Katedra wtedy wybudowana, obecnie nieistniejąca, znajdowała się na wzgórzu zamkowym. Wokół niej zaczęło tworzyć się pierwsze miasto. Według legendy król osobiście doglądał budowy katedry z sąsiedniego wzgórza, nazwanego „Królewskim tronem”. Pozostałości katedry można zobaczyć obecnie na terenie zamku w tak zwanej „Rotundzie”.
Zamek został zbudowany prawdopodobnie w drugiej połowie XIII wieku, w następstwie najazdu tatarskiego, funkcjonowało on jako zamek rycerski.
Na scenę wkracza István Dobó
István Dobó został kapitanem zamku w Egerze w roku 1548. Był nie tylko wybitnym strategiem, ale także panem feudalnym. Jego zadanie było jasne: uczynić zamek jak najsilniejszym i jak najbezpieczniejszym na czas ataku. Zwiększył on uzbrojenie i liczebność straży. Dla uczczenia tej postaci wzniesiono na placu Dobó pomnik kapitana.
Do ataku doszło w roku 1552, we wrześniu zamek znalazł się pod oblężeniem. Mury zamku były ostrzeliwane przez miesiąc. 28 września Turcy zajęli jedną z baszt, ale dzięki geniuszowi kapitana Dobó udało się ich stamtąd obrońcom wyprzeć. Przez długi czas w obozie tureckim krążyła straszna pogłoska, jakoby obrońcy zamku pili byczą krew, i od tego trunku mieli nadludzką siłę. Ta bycza krew była tak naprawdę czerwonym winem – stąd wzięła się nazwa jednego z najsłynniejszych win w Egerze i na Węgrzech.
Legendarna bitwa w 1552 roku należy do największych zwycięstw jakie odnieśli Węgrzy. Kobiety Egeru dały tutaj świadectwo bezprzykładnej odwagi i bohaterstwa. Teren zamku jest dzisiaj otwarty dla zwiedzających, warto przespacerować się po zamku, który z taką zaciętością przodkowie dzisiejszych Węgrów bronili przed Imperium Osmańskim, obejrzeć scenerię, w jakiej się to odgrywało.
Podbój turecki
Konsekwencją oblężenia były poważnie uszkodzone mury. Rozpoczęła się odbudowa, wzmocniono załogę zamku oraz zaopatrzenie. Chociaż zamek w każdym aspekcie był znacznie lepiej niż wcześniej przygotowany na przyjęcie kolejnego tureckiego oblężenia, w 1596 roku poddał się i tak rozpoczęło się 91 lat tureckiego panowania w Egerze. Miasto wzbogaciło się o pewne kulturalne wartości: w XVI wieku pasza Arnaut wzniósł Łaźnię Turecką tam, gdzie były bogate w sole mineralne źródła. A także wybudowano to, co do dzisiaj jest jednym ze znaków rozpoznawczych Egeru, czyli Minaret. W czasie swojego panowania Turcy rozbudowali i umocnili zamek. Na występie przy jednej z baszt, jak głosi legenda, stworzyli Turcy ogród, gdzie pasza Egeru hodował róże. W rzeczywistości miejsce to miało funkcje obronne. Zamek został odbity z rąk tureckich przez połączone siły austriacko-węgierskie w 1687 roku.
Zrodziła się legenda o bohaterskiej obronie Egeru i zamku egerskiego; ku czci bohaterów codziennie o godzinie 15:52 rozlega się wystrzał armatni na zamku, podobnież w sierpniu każdego roku na cześć zwycięstwa urządzany jest festiwal Zabawy na Zamku Pogranicznym i rekonstrukcja oblężenia.
Historia zamku w Egerze jest przedstawiona na interesującej ekspozycji w sali na piętrze Gotyckiego Pałacu Biskupiego na terenie zamku.
