Eger znany jest ogólnie jako miasto z historią, ale tylko nieliczni wiedzą, że historia tego miasta sięga daleko w głąb dziejów. Okolice starego miasta były już zamieszkane w czasach prehistorycznych, a na wzgórzach okalających miasto odkryto ślady osad już z epoki żelaza. W pierwszej połowie X wieku przybyli na te tereny Węgrzy.
Założenie miasta
Eger został założony przez króla św. Stefana, który założył tutaj biskupstwo. Miasto szybko przekształciło się w ważny ośrodek religijny, aczkolwiek jego świetność nie trwała długo – w 1241 roku Tatarzy spalili miasto. Król Béla IV zezwolił w 1248 roku na zbudowanie tutaj kamiennego zamku, i tak rozpoczął się pokojowy okres rozwoju miasta: na miejsce lasów zaczęły pojawiać się winnice, budowano drogi, a na zamku powstał, stojący do dzisiaj gotycki pałac.
Wojny tureckie
Wojny tureckie trwały już w najlepsze, kiedy Imperium Osmańskie zajęło Budę, a Węgry rozpadły się na trzy części. Było to wydarzenie bardzo ważne dla historii Egeru, ponieważ stał się on w ten sposób ważną twierdzą pograniczną. Jak pokazała dalsza historia, był twierdzą ważniejszą, niż początkowo sądzono.
Oblężenie Egeru -1552
W roku 1552 nastąpiło oblężenie Egeru przez wojska osmańskie, które potem zapisało się złotymi zgłoskami w historii wojen tureckich. Bohaterski dowódca Egeru, István Dobó, miał niewiele ponad 2000 żołnierzy do obrony twierdzy przeciwko armii tureckiej w sile 40 000 żołnierzy, mimo to przez 38 dni dzielnie odpierał szturmy. W końcu garstka obrońców odniosła zwycięstwo. Ten sukces miał praktyczne znaczenie, gdyż dzięki niemu na kolejne 44 lata Imperium Osmańskie zaprzestało ataków. Bohaterską obronę Egeru opisał w swojej powieści Egri Csillagok (Gwiazdy Egeru) sławny mieszkaniec Egeru, Géza Gárdonyi. Słowa, które wypowiada w powieści dowódca obrony Egeru, István Dobó, zapadają w pamięć i stanowią wieczny przykład dla obrońców ojczyzny: „Siła murów nie tkwi w twardości kamienia, ale w duszach obrońców”.
Pod panowaniem tureckim
Od roku 1596 roku Eger na 91 lat znajduje się pod panowaniem Imperium Osmańskiego, będąc stolicą wilajetu. Chociaż wtedy oczywiście niewielu mieszkańców było zadowolonych z panowania tureckiego, dzisiaj miasto może być wdzięczne najeźdźcom za budynki, które zostały z tamtego okresu jako świadectwo epoki. Jest to minaret, Łaźnie Tureckie, czy ruiny łaźni Valide Sultana, miejsca odwiedzane chętnie tak przez turystów, jak przez mieszkańców Egeru.
Miasto staje na nogi
Podczas odbijania zamku z rąk osmańskich w 1687 roku miasto zostało zrujnowane. Potem następuje okres rozwoju i ekspansji miasta w XVIII wieku. Podczas powstania Rakoczego miasto staje się centrum wyzwolonej części kraju oraz siedzibą księcia Franciszka Rakoczego.
Charakterystyczną szatę barokową miasto zawdzięcza ówczesnym biskupom – to wtedy powstał budynek Liceum. Liczne budowy przyciągały artystów, wtedy też liczba mieszkańców miasta gwałtownie wzrosła.
Wiek katastrof
Zaraz na początku XIX wieku centrum miasta nawiedził pożar, potem część murów obronnych zamku się zawaliła. Oba te wydarzenia spowodowały wielkie szkody miastu. Kilka dziesięcioleci później wybuchł kolejny pożar, a po nim miasto nawiedziła epidemia cholery. W roku 1878 potok Eger wystąpił z brzegów; w powodzi zginęło wielu ludzi, zniszczone zostały budynki. Z pozytywnych wydarzeń XIX wieku wymienić należy przede wszystkim powstanie katedry św. Michała i Jana, czyli bazyliki.
Eger – miasto szkół i kultury
Eger w XX wieku stał się znanym ośrodkiem edukacyjnym. Na początku XX wieku powstał murowany budynek teatru; budowa ośrodka wód termalnych w 1933 roku zwiększyła atrakcyjność miasta. Zawieruchy związane z obydwoma wojnami światowymi spowodowały zniszczenia; ich odbudowywanie trwało przez lata. W latach 60-tych powstawały budynki mieszkalne, domy towarowe, na przełomie tysiącleci natomiast ukończono budowę dumy Egeru, Pływalni im. Bitskey Aladár, zaprojektowanej przez architekta Imre Makovecz’a. W 2008 roku, ku uciesze wielu, zostało otwarte centrum handlowe Agria Park.